Του Ονασαγόρα
Φαίνεται πως τα σύννεφα του πολέμου που μάζεψε ο νεοσουλτάνος Ερντογάν πάνω από την περιοχή μας, άρχισαν αργά, αργά να διαλύονται.
Όχι επειδή ο Ερντογάν ξύπνησε καλύτερος, διαλλακτικότερος και πιο ανθρώπινος. Μάλλον επειδή ξύπνησε και είδε πως οι κυρώσεις δεν είναι μόνο λόγια και οι φίλοι του στην ΕΕ δεν μπορούν πια να τον προστατεύουν χωρίς συνέπειες. Και αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας που κατάφεραν να διεθνοποιήσουν στην κυριολεξία το θέμα, να αξιοποιήσουν την επικαιρότητα και τις συγκυρίες και να απαιτήσουν την δηλωμένη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην πράξη. Ιδιαίτερα όταν αυτή εφαρμόζεται με ευκολία και συνοπτικές διαδικασίες για κράτη μη μέλη ενώ υπάρχει δυστοκία στην περίπτωση της Κύπρου και της Ελλάδας.
Ενώ οι παλικαρισμοί της Τουρκίας στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα φαίνεται να βρίσκονται σε παύση, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ όπου τα πλοία σεργιανίζουν ανενόχλητα.Ο διπλωματικός πυρετός τις τελευταίες ημέρες συνεχίζεται νυχθημερόν. Και αυτό για να προλάβουν την προθεσμία μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου που θα συνέλθουν εκτάκτως οι αρχηγοί κρατών της ΕΕ για να εξετάσουν το σύνολο των σχέσεων με την Τουρκία και να επιβάλουν τις προβλεπόμενες και προσυμφωνημένες κυρώσεις αν δεν υπάρξει συμμόρφωση της Τουρκίας και αποκλιμάκωση.
Σήμερα ο Νίκαρος αναμένει το τηλεφώνημα της Μέρκελ, το οποίο θα γίνει μετά την τηλεδιάσκεψη που η Καγκελάριος είχε με τον φίλο της Ταγίπ, με τον οποίο πιθανόν να συζήτησαν και την παράδοση των γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία...
Όπως μαθαίνω από διπλωματική πηγή που γνωρίζει πολλά, το σενάριο μίας ευρείας πολυμερούς διάσκεψης για τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι πολύ μακριά. Έχει συζητηθεί πολλάκις και με την Τουρκία η οποία φέρεται να αποδέχθηκε συμμετοχή και της Κύπρου, όχι βεβαίως ως αναγνωρισμένο κράτος (κατ' αυτούς) αλλά ως «ελληνοκυπριακή διοίκηση». Εκκρεμεί όμως η απαίτηση της Τουρκίας, σύμφωνα με την ενημέρωσή μου, για ισότιμη συμμετοχή και του ψευδοκράτους... Κάτι που βεβαίως η Κύπρος και η Ελλάδα δεν αποδέχονται.
Καπάκι ήρθε και η δήλωση του Γκουτέρες ότι αμέσως μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα θα προχωρήσει στην σύγκλιση της προ πολλού εξαγγελθείσας Πενταμερούς και επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ του Νίκαρου και του νέου Τουρκοκύπριου ηγέτη.
Όλες οι εξελίξεις μας οδηγούν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, αυτό που και ο Φούλης δήλωσε μετά τη σύσκεψη των Αρχηγών και κατηγορήθηκε από ορισμένους: Έρχονται σημαντικές εξελίξεις. Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον η πολιτική μας ηγεσία, της κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης, είναι έτοιμη για να τις χειριστεί και να συμβάλει σε αυτές αποτελεσματικά.
Το εσωτερικό μέτωπο βιώνει μια από τις χειρότερες στιγμές του με ευθύνες που βαραίνουν όλους. Και αυτούς που προκάλεσαν και ίσως συγκάλυψαν σκάνδαλα και αυτούς που γενικεύουν και μηδενίζουν συντηρώντας την κρίση. Τα σκάνδαλα πάντα υπήρχαν και δυστυχώς θα υπάρχουν, ακόμα και σε μια ΔΔΟ θα τα βρίσκουμε μπροστά μας. Βεβαίως και πρέπει οι υπεύθυνοι να λογοδοτούν και να οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Βεβαίως η αντιπολίτευση έχει καθήκον να συμβάλει στην κάθαρση. Εκτός από την εσωτερική διακυβέρνηση όμως υπάρχει και η μεγάλη εικόνα της εξωτερικής πολιτικής. Από την οποία εξαρτάται η επιβίωσή μας, όπως όλοι τονίζουν κατά καιρούς.
Θα κάνουν άραγε οι πολιτικοί μας ηγέτες ένα μικρό διάλειμμα από τον προεκλογικό και την σκανδαλολογία και να αποφασίσουν πως θα παρέμβουν με αποφασιστικότητα, δυναμισμό και ενότητα για το κοινό μας μέλλον;
Γιατί δεν γίνεται να μην έχουν κάποιες κοινές συνισταμένες, κάποιες μίνιμουμ αρχές στις οποίες συμφωνούν. Αυτές αναμένουμε να προτάξουν και να δηλώσουν έτοιμοι στον μεγάλο και σημαντικό αγώνα που αρχίζει. Κι ας συνεχίσουν να τρώγονται για τα άλλα. Αυτό γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται να αλλάξει και σίγουρα το εσωτερικό αλληλοφάγωμα μπορεί να περιμένει. Τα μεγάλα, ιστορικά ζητούμενα είναι που δεν περιμένουν και δεν πρέπει να μας πιάσουν για άλλη μια φορά στον ύπνο και στον καυγά.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
